Deel 2 Ronald Parys: inspiratie krijgt vorm
Engagement lijkt bijna vanzelfsprekend voor de jonge Ronald Parys. Engagement is ook geen vies woord op het Koninklijk Atheneum van Koekelberg waar Ronald school loopt. Het voorbeeld van geëngageerde leerkrachten speelt hier zeker mee. Ronald komt uit een liberaal Ternats nest. Beide ouders zijn ambtenaar en Ronald trekt als enige zoon en goede student naar de Vrije Universiteit Brussel. Hij zal er rechten studeren en wordt al snel actief in het linkse studentenverbond (ALS). Professor en vooraanstaand Europeaan Karel Van Miert is voor hem een bron van inspiratie.
Brussel wordt zijn biotoop maar hij vergeet zijn Ternatse wortels niet. Hij is aangesloten bij voetbalclub Sporting Ternat en bestuurslid van jeugdhuis Lapwerk. Hij wordt stichtend lid van de Ternatse Jeugdraad, een primeur voor de regio. De Ternatse politiek wenkt en de toenmalige socialisten (BSP) zetten hem op de lijst. Een dolle rit kan beginnen.
Een politicus handelt op basis van een gedachtegoed of inspiratie. Sommigen noemen het idealisme, negativisten eigen belang. Eigen belang kunnen we bij Ronald moeilijk weerhouden. Zijn gezegde dat hij koestert moet dit duidelijk maken: ” The only award is a good conscience” of vrij vertaald je moet in de spiegel durven kijken zonder schaamrood te krijgen. Hier is geen plaats voor eigen belang.
Ronald Parys heeft duidelijk een lokale inspiratie. Hij bedankte voor de nationale politiek, een korte periode als nationaal voorzitter van de jongsocialisten niet meegeteld.
Tijdens de gesprekken valt zijn sterke band op met Ternat. Kinderen Eva, Casper en Anna Parys (zie foto v.l.n.r.: Casper, Anna en Eva) beamen alle drie dat hun papa erg fier is op zijn gemeente. Ook de ‘kleine Paryskes” willen onder geen beding weg uit de gemeente. Erfelijk belast of is Ternat werkelijk zo tof?
Als rasechte Ternattenaar maakte Ronald de fusie mee en de geleidelijke evolutie in de geesten die dit meebracht. Sinksenkermis en de bloemenstoet blijven voor hem hoogdagen die hij voor geen geld wil missen. Dit is al zo sinds zijn prille jeugd en zal steeds zo blijven.
Ronald wil open staan voor iedereen ongeacht de filosofische of ideologische overtuiging. Opdelingen zijn aan hem niet besteed. Elke mens heeft zijn verdienste en je moet deze respecteren. Als politicus wil hij een stem geven aan die mensen die minder gehoord worden in onze samenleving. Nog zijn socialistische, humanistische reflex?
Hij vindt het evident dat ieder, rijk en arm, hoger of lager opgeleid, kan gehoord worden. Dit blijft moeilijk want alle inspraak dient een (te) hoge drempel te nemen, ondanks de inspanningen om de participatie te bevorderen.
In een maatschappij waar iedereen meer bereikbaar moet zijn, is de taak van een lokaal politicus niet te onderschatten. Voeg hierbij nog het groeiend gebrek aan respect en inhoudelijk debat en het zal er niet makkelijker op worden.
Toch overheerst bij hem het positieve en het geloof in het samen kunnen realiseren van een betere samenleving. Wie hier niet blijft in geloven, kan in de politiek niets komen doen volgens Ronald Parys.
Meer dan Ternat
Ronald vindt naast zijn politiek engagement ook nog de tijd om een sterke professionele carrière uit te bouwen als curator en academicus. Al snel wordt hij opgemerkt aan de VUB en wordt hij assistent sociaal recht. Tegelijkertijd loopt hij stage bij curator Christiaan Van Buggenhoudt, bekend voor de afhandeling van het failliet van onze nationale trots Sabena.
Van 1980 tot 1995 is Ronald curator bij het internationaal gekend advocatenbureau Simon/Gutt/Simon, later Stibbe & Simon. Deze topsport in de advocatuur in combinatie met de lokale politiek, wordt Ronald zwaar en hij richt zijn eigen advocatenpraktijk op in Brussel. Na tien jaar verkoopt hij zijn kantoor en vestigt hij zich in Itterbeek waar hij nog steeds advies verstrekt. De combinatie universiteit / advocatuur is voor hem een intellectuele uitdaging waar hij van houdt. Een dag heeft maar 24 uur. Als je politiek wil meespelen in het veeleisende Ternat vergt dit tijd, veel tijd. Dit laatste beseft hij als geen ander want vrijblijvend deelnemen is niet aan hem besteed.
Belleman
