Ευ θαναθος
Je wordt stil bij de dood, niet alleen van een mens.
Hij was amper zes maanden toen hij bij ons de koer kwam opgestapt. Dartel, mooi, aanstekelijk onstuimig en veelbelovend. Na onze ezel eindelijk een pony, bijna een paard.
De poes heette Gonzy (van Gonzales), hij was toen nog hengst en kreeg Speedy als naam van bij zijn geboorte, ze leken voor mekaar bestemd: Speedy Gonzales!
Veel werken heeft hij nooit moeten doen, hij was eigenlijk een prins maar dan eentje zonder Libische miljoenen en bovenal geliefd door ieder van zijn koningsthuis. Hengst werd ruin en uitermate betrouwbaar. Hij was maar één keer ziek tijdens zijn 28 jaar hotel.
Plots lustte hij geen hooi meer, zijn tanden lieten het afweten, het eerste symptoom. Enkel nog wat granen en soms een trage wortel. Hij werd snel oud en kreeg een doffe blik. Volgens mij wist hij wat hem wachtte toen hij deze morgen de trailer instapte. Ik durfde amper kijken want ik vreesde dat hij wat ging zeggen. Zoiets van: “Met welk recht voer jij mij hier weg van mijn vertrouwde stal en wei? En waar zijn de kinderen?"
Sorry kameraad, het was het beste voor ons allebei.
Belleman