Het mag eens gezegd
Bij deze rustpauze in ontwrichtende tijd vindt een mens de tijd om terug te kijken op de voorbije periode. Eerst onwezenlijk en achteraf voorgesteld als het nieuwe normaal. Voor mij is dit niet zo normaal. Met een mondmasker naar de winkel, lijfelijke afstandelijkheid, niet meer vliegen, iedereen die je niet kent, is potentieel besmettingsgevaar.
Dit ventje heeft moeten inbinden uit lijfsbehoud. Kinderen en kleinkinderen weer thuis mogen ontvangen was een echt feest. Met vier vrienden aan een rijkelijke tafel, het smaakte beter dan een koninklijk gala. Dan besef je dat deze geneugten in het verleden te vanzelfsprekend werden gevonden, verwend als wij zijn in dit apenlandje.
Als je de internationale cijfers leest, staar je op de impact van deze vieze rus. In België overleed bijna 1 op 1000: hallucinante oversterfte! Of deze allemaal op dezelfde rekening mogen geschreven durf ik betwijfelen want soms werd “normale sterfte” bijgeteld. Wie wist het nog? Maar wat belang heeft het; als je in zee valt moet je zwemmen ook al zie je de kust niet, het is overlevingsinstinct. Ieder voor zich jawel, maar mensen waren heel solidair en bekommerd. Er werd voor mekaar gezorgd en tijdens wandelen en fietsen werd er door de stugge Vlaming meer goeiedag gezegd. De beide Ternatse woonzorgcentra deden het uitstekend door de inzet van hun personeel, niet door de overheidssteun. Benieuwd of deze solidariteit een blijver wordt, of goeiedag zeggen binnenkort nog spontaan gebeurt…
Ternat toont betere cijfers dan doorsnee. “Slechts” 45 gekende besmettingen en al een paar weken na mekaar komen er geen meer bij. Dit is echter geen uitnodiging voor onverantwoordelijk gedrag, Menapiërs zien we al genoeg, de grootste in het Witte Huis.
Het bestuur was de eerste in de verre regio dat erin slaagde mondmaskers uit te delen. Het mag eens gezegd: de officiële communicatie was duidelijk, snel en creatief. Openbare diensten waren snel op afspraak bereikbaar. De bib was eerst wat terughoudender maar startte toch gepast op. De Ternattenaar kon gaan skaten en tennissen, zwemmen was zoals overal te lande wat ingewikkelder. De toegang tot het recyclagepark was nog nooit zo efficiënt. Geen taferelen zoals in de nabije gemeente waar de file de openbare weg versperde.
Ik hoop dat dit bestuur ook solidair zijn draai heeft gevonden en de tijd heeft genomen om in de directe toekomst te starten met de vele plannen groot en klein die nog in de pijplijn zitten. We durven het hopen. Ternat en zijn bevolking zijn het waard, dat bewijzen ze in deze rare tijden.
Belleman