Het wordt anders, niet noodzakelijk slechter
“Elk nadeel hep zijn voordeel” konden we gisteren zelf vaststellen.
Zoals jullie al vermoeden is onze doorluchtige Voorzitter van de Onafhankelijke Republiek Overnelle (ORO) een echte staatsman en geen passerend politicus. Een staatsman heeft een bordes en houdt zijn woord.
Hij nam me, zoals beloofd, mee naar de WWW in de naburige vrijstaat om zich persoonlijk te gaan vergewissen van de traditionele dranken die er worden geserveerd. Vroeger met de smile nu met een mondmasker. De gestelde lichamen van vroeger maakten er eveneens hun opwachting. Het ene lichaam al wat gestelder dan het andere na de quarantaine x 2.
De kwieke horecamensen hadden duidelijk niet zitten lanterfanten of genieten van hun omvangrijke sluitingspremie, neen ze hadden “ondernomen” het sleutelwoord in deze crisis. Het drankhuis was, in tegenstelling tot de vaste klanten, bijna onherkenbaar! Een stuk groter geworden met een massief overdekt terras. Tafeltjes en stoelen op veilige maar klapbare afstand het geheel in frisse, witte kleuren geschilderd. Wit zoals de vaten die naar de bierkelder werden gerold.
Onze Voorzitter zat te genieten aan zijn vaste tafel vanwaar hij ook alles in ogenschouw kan nemen, de bazinnen niet in het minst. De rode kers op de taart (natuurlijk rood onze Illustere is vroeger nog bij de sossen geweest) kwam er toen plots iedereen opsprong de beide handen hoog in de lucht. De zwarte medemens was zelfs naar het toilet gevlucht. Twee dames in blauwe kledij waren het etablissement binnengekomen. Enkel onze Voorzitter bleef glunderend zitten en toonde een meer dan gewone interesse in beide uniformen.
Toen besefte iedereen pas dat het twee leden waren van het vrouwelijke en dus vriendelijke lokale korps en geen mensen uit Minneapolis. Ze kwamen even kijken of de vieze russen regels werden nageleefd. Een efficiënte maar duidelijk geoefende blik stelde bazin en beide dames gerust: hier was alles OK! Ze plaagden zelfs de aanwezigen door in de tegengestelde richting van de geplakte pijlen te lopen…
Nadat Belleman de zwarte medemens die nog wat wit zag, gerustgesteld uit het toilet had gehaald, offreerde de vindingrijke schoonzoon een lekkere lambiek. Het wit op de zwarte medemens bleek nadien nog van de verse verf. Onze Voorzitter genoot, hij had nog net zijn kaartje kunnen meegeven met de blauwe dames…
Belleman