Ik zoek de mens (en)
Wie geen zin heeft in gezaag schakelt nu best over naar een positieve site, FOD Financiën kan ik aanbevelen.
Hier gaan we op zoek naar de mens! Niet zomaar een mens maar dé mens die oprecht het beste zoekt voor zichzelf en zijn omgeving zonder daarom de ander tekort te doen. Ze worden schaars deze exemplaren in een maatschappij waar aanzien en materiële dingen verblinden.
We gaan samen op zoek naar de mens net zoals de oude Griek Diogenes (404-323 voor Christus). Gaan we dwalen? Vanzelfsprekend, wie eerlijk zoekt, loopt al eens verloren. Maar daar vegen we vandaag ons g... aan. De zoektocht op zich moet boeiend genoeg zijn. Kom je daarbij met de billen bloot te staan, het zij zo.
Volgend verhaaltje zal je snel duidelijk maken welke spirit we zoeken.
De zon schijnt in het oude Athene en Diogenes zit met zijn schurftige hond en zijn lamp te genieten in de zon tussen twee kleine huisjes in de Plaka. Die lamp had hij altijd bij want daarmee ging hij op zoek naar “de mens”. Alle aards bezit had hij als bankierszoon opgegeven maar hij genoot een groot aanzien door zijn consequente manier van leven.
Alexander de Grote is die dag in Athene. Hij is een groot liefhebber van de Griekse cultuur en wetenschap en heerser over de toen toenmalig gekende wereld. De Grote werd hij genoemd, alhoewel hij blijkbaar maar klein was van gestalte. In vol ornaat staat hij voor Diogenes, hij is een groot bewonderaar van deze filosoof en wil kennis maken. Om het ijs te breken zegt Alexander aan Diogenes: “Wat kan ik voor je doen? Je mag me vragen wat je wil”. Diogenes kijkt op naar de veldheer en antwoordt schamper “Ga uit mijn zon!” Einde gesprek. Vernietigend dat wel maar alles herleid tot de essentie.
Ik gebruik dit eenvoudige verhaal om te komen waar ik wil komen: de essentie, ook van een politiek bestuur, daar wil ik het over hebben.
Het gaat in politiek over de zorg voor de mensen, álle mensen. Punt aan de lijn.
Niet om het verwerven van een (tweede) appartement aan zee, of ander geldelijk gewin. Van deze nefaste inspiratie zijn er jammer genoeg verhaaltjes genoeg, maar daar wil ik me niet langer door laten afleiden. “Shit happens”, het komt er alleen op aan om dit geen tweede keer te tolereren.
Vandaar dat ik het goed vind wat vandaag gebeurt in het Ternatse politieke landschap. Mensen gaan op zoek naar vernieuwing, de oude vanzelfsprekendheden gaan op de schop. Het opvallendste voorbeeld tot nog toe is de nieuwe lijst van burgemeester Wachtelaer onder de naam High Five. (Hopelijk is dit een werktitel?)
Samen met een vrij grote groep burgers, nieuwe en oude gezichten, gaat men op zoek naar een nieuwe inspiratie. Om deze door zoveel mogelijk mensen te laten dragen organiseert men de woensdagen van Ternat. De waarden die naar boven komen, de politieke thema’s die de aandacht krijgen zijn vanzelfsprekend. Daar zit naar mijn mening niet de echte vernieuwing. De vernieuwing zal moeten komen van de concrete invulling, praktische toepassing van de theorie.
De nogal opvallende (marketing)strategie die gebruikt wordt om burgers te ‘ronselen’ lijkt naïef maar is het niet. Men zoekt een legitiem platform voor deze nieuwe lijst, men wil geen stap in het ongewisse zetten. Hopelijk is men in staat om verder te kijken dan het aanwezige (vaak jonge) publiek tijdens deze vergaderingen. Tenslotte is de oudere of nieuwe inwoner die thuis zit even goed belanghebbende in deze. De demografische gegevens van Ternat eens goed bekijken en dan realistisch leren tellen. Wat lood in de schoenen steken kan helpen om met beide voeten op de grond te blijven. Mooie taken waar men best niet te lang mee wacht.
Duidelijkheid, ook in een eerlijke en verstaanbare communicatie.
Is het initiatief niet gestart als non-politiek? Al snel werd het duidelijk dat dit niet klopte, het kreeg (onvermijdelijk) een politieke vertaling. Sommigen voelden zich al minder op hun gemak tijdens de ‘spontane’ vergaderingen. Maar kom, politiek is op zich niet slecht. Onbaatzuchtige “politeia” kan veel betekenen voor de mensen, opnieuw voor álle mensen, niet alleen voor de happy few die thuis zijn op sociale media of aan de toog van het lokale café.
In alle geval: er is flink aan de boom geschud. Dit maakt dat er heel wat ‘kippen’ ronddolen in de politieke boomgaard van Ternat. Waar kan ik mijn ei kwijt, is er nog plaats ergens in een nest ook al oogt het wat vreemd?
Zoeken blijft OK, denk maar aan Diogenes. Tenminste als men zijn principes niet verloochent. Op hun bek gaan zijn de meesten niet direct gewoon, zeker als er postjes op het spel staan. Er zal flink en anders moeten geteld worden als voorbereiding van oktober 2018. Men zal ’on speaking terms’ dienen te blijven met allen, want wie haalt alleen als lijst of partij nog een meerderheid? Het Gerard-tijdperk is definitief voorbij.
We houden het spel zeker in de gaten want de burger van Ternat mag weten wat er staat te gebeuren. In volgende bijdragen komt iedereen aan bod.
Willen we allen immers niet af van de “achterkamertjespolitiek”?
Durf al eens zeggen: “Ga uit mijn zon!” Het kan deugd doen…
Belleman
