Met een bang hart?
Sommige lezers zijn vandaag thuis, het is namelijk 11 juli, Vlaamse feestdag. Anderen merken weinig van hun feestdag, er wordt gewoon doorgewerkt.
In de kranten kan je moeilijk voorbij aan 11 juli. Bourgeois komt met zijn fijn notarismondje nog eens pleiten voor een verdere staatshervorming. Zoals elk jaar wordt kabouter Peumans opgevoerd, dit keer met een raad voor sommige partijgenoten: lees eens wat over de Vlaamse geschiedenis. De NV-A monopoliseert (gewild of ongewild) dit feest. Dat kan je hen moeilijk kwalijk nemen want de andere partijen zijn blijkbaar te bang om hun Vlaams zijn te fel te tonen. Het trauma van het verleden?
Terugblikken naar het eigen verleden om te weten waar je nu eigenlijk staat of hoe het nu eigenlijk staat met de Staat. Begrijp jij nog onze staatsstructuur? Proficiat dan ben je waarschijnlijk die prof grondwettelijk recht die in Ternat woont. Kom me onze structuur even verklaren in mensentaal, ik beloof mijn best te doen. Probeer in het verre buitenland maar eens uit te leggen dat je niet in Brussel woont maar in Ternat, dat in Vlaanderen ligt en waar men Nederlands spreekt. Ogen zo groot als bollen van het Atomium zijn je deel.
Deze staatsvorm kost ons handenvol geld alleen al aan overtallig (politiek) personeel. 10 miljoen Belgen die het grote geluk hebben op elke hoek van de straat een excellentie te vinden die over hen waakt. Welkom in Absurdistan. Probeer de bevoegdheden maar eens klaar af te bakenen. Met hoeveel ministers was men naar Parijs afgereisd om het klimaatakkoord te gaan goedkeuren…
Het Vlaanderen waarmee ik groot werd, verschilt in alles van het Vlaanderen waar ik nu rondloop. Het was nog het Vlaanderen voor de ingrepen van loodgieters Martens en Dehaene, waar Schiltz van de toenmalige Volksunie staatsman trachtte te zijn. Toen de slogan “Leuven Vlaams” nog een ‘linkse’ studentenrevolte ontketende. De leerkrachten geschiedenis konden ons niet vaak genoeg vertellen dat de Universiteit Gent nog niet zo lang Nederlandstalig was en dat het tot 1948 geduurd had vooraleer het vrouwelijke deel van de bevolking zijn stem kon uitbrengen. Toen was Vlaming zijn gelijk aan kritisch zijn en de gevestigde machten hadden het verkorven.
Als ik dan nu zie hoe ditzelfde Vlaming zijn al te vaak in het rechtse verdomhoekje wordt geduwd, heb ik mijn bedenkingen. Alsof je geen bewuste Vlaming kunt zijn met een groot open en solidair hart voor je medemensen vanwaar hij ook komt, Syrië of La Roche.
Daarom is het spijtig dat deze feestdag niet breder kan gedragen worden door moedige politici die zonder te moeten werken ten koste van anderen, een eigen Vlaams profiel durven hebben: Vlaming zijn in een interculturele wereld, solidair met diegenen die het moeilijk hebben en met open oog in sterk veranderende technologische wereld. Zonder bang hart. Ik hoor precies een scoutsleider praten, maar wat is daar mis mee?
Deze keer was mijn verhaal wat minder schertsend, misschien hebben de meesten onder jullie halfweg bij het lezen van dit epistel al afgehaakt. Misschien moeten we toch de raad van ons Vlaams kaboutertje met de dikke wedde, wat opvolgen en onze Vlaamse geschiedenis eens herlezen. Liefst de Vlaamse en niet de “Vlaamschen”. Je hoeft niet achter een vlag te lopen om je Vlaming te voelen. Trouwens er werden er al genoeg ‘den bak ‘ingedraaid voor het lopen achter een vlag.
Een stevige Vlaamse linker en een fijne feestdag ook voor diegenen die moeten werken…
Belleman.
