Naakt

Onze Voorzitter van de Onafhankelijke Republiek Overnelle (ORO) houdt van het goede leven. Dat is de reden waarom hij zich regelmatig naar de Vrijstaat begeeft. De windvlagen die volgens specialisten vaker voorkomen door de klimaatverandering (volgens onze Voorzitter door de wind) zullen hem niet snel van zijn sokken blazen, solide als hij is. Wat niet kan gezegd worden van de bomen op de avenue die toegang verleent tot de Republiek.

Dit weekend was hij nog in een gehucht van de Vrijstaat om wat lekkers te kopen. Zijn ORO-gebakje nog in de hand ontdekte hij een nieuw zaak “Ohne”. Is “den Duits” terug in het land was zijn eerste gedacht maar daaronder stond “natuurlijk verpakt”. Dit laatste deed zijn scherpe geest afdwalen naar het strand dat zijn collega Jean-Marie zogezegd wou organiseren voor mensen in natuurlijke verpakking. Daar had die ambtsgenoot echter zijn stokje voorgestoken, een gepaste uitdrukking in deze materie.

Er hing nog wat zoets aan zijn mondkapje toen hij zijn imposant reukorgaan tegen de vitrine van de nieuwe zaak drukte. Verdorie allemaal lekkers! De stenen woestijn van dit gehucht wordt langzaam een culinair Walhalla: gebak van de culinaire gids, kraak verse frietjes, bereide vleeswaren en nu dit, allemaal rond één plein!

Hij stoof naar binnen, hij was niet alleen. Alle producten lagen daar naakt, of beter gezegd zonder kunstmatige verpakking. Vandaar die derde landstaal op de etalage “Zonder” en hij had toch wel geen potjes bij zeker! Zijn grote handen had hij steeds bij! Een grote schep humus in de linker en blinkende olijven in de rechter, voilà opgelost! Je kon zijn spoor als een lekkende wagen zonder carpass volgen tot in de Republiek.

Toen hij thuis arriveerde waren zijn beide handen proper gelikt, zijn kledij daarentegen was rijp voor Ace Delicaat. Angèle zijn zorgzame eega wordt er soms moedeloos van.

Als je denkt dat hij wat verdikt is de komende dagen: noppes! Het zijn de potjes die hij steeds bij zich draagt, klaar voor een onverwachte bestorming…

Belleman