Open brief aan de burgemeester
Beste Ines
Waarschijnlijk dacht je: hij is me vergeten? Het is inderdaad al een tijd geleden dat je mijn laatste ontboezeming mocht ontvangen. Niet dat iemand daar nu echt zit op te wachten (er zijn belangrijker dingen zoals het eindejaar menu, de centenindex en Soedan, in die volgorde).
We zagen mekaar wel tweemaal deze maand. De eerste keer liet ik je voor mijn wagen rustig de steenweg oversteken met je ietwat te grote bakfiets. Hopelijk is deze elektrisch want zo een gevaarte zou ik niet graag vooruitduwen?
De tweede maal was tijdens de gesmaakte uiteenzetting door Joris Moonens ons allen welbekend als communicatieman van het Departement zorg. Zijn er dreigingen voor de volksgezondheid is hij onze trouwe metgezel. Dit gesprek was de afsluiter van een zeer geslaagde seniorenweek waar voor ieder wat te beleven viel. Een oprechte dank aan Jozef Borremans, schepen Kris De Meuter en zijn sterke medewerkers voor deze week.
Nu we bijna op het einde van jouw eerste jaar als burgemeester komen is het goed om even terug te blikken. Een hint voor jou om zo je bevolking warm te houden voor wat was en voor wat nog komen gaat. Ik weet dat jij en je team nog heel wat plannen hebben. Er is enkel een klein detail: de portemonnee…
Met wat kleingeld zijn projecten die zorgen voor verandering niet direct te realiseren maar dat besef jij wel. Jouw oproep naar de hogere overheid samen met nog wat andere burgemeesters van de regio, was daarom een gepaste wake up call in deze tere materie. Wat veel mensen niet echt beseffen is dat ook de laatste ingrepen van de federale regering gevolgen gaan hebben voor het lokale niveau. Het is het principe van “de bovenste kiekens kakken op de onderste kiekens hun kop”, een oud gezegde maar een grote waarheid.
De federale regering neemt ingrijpende maatregelen die gevolgen hebben voor het Vlaams niveau die dan weer hun gram gaan halen bij de lokale overheden. Een Belgisch federaal systeem dat langzaam onhoudbaar en zeker onbetaalbaar is geworden. Wat culturele en economische autonomie diende op te leveren, leidde tot een bijna ziekelijke versnippering van budgetten en verantwoordelijkheden waar een kat zijn weg niet meer in vindt. Een doolhof waar men zich makkelijk kan in verstoppen.
Het kan dus niet anders dan moeilijker worden voor de lokale bestuurder de komende jaren. Het vet is niet van de soep, de soepkom is bijna leeg.
Toch wens ik je de helderheid om samen met je nog jonge team de juiste en betaalbare beslissingen te nemen die in het belang zijn van de alle Ternattenaren. Dat is toch jullie eerste bekommernis.
Belleman in afwachting van jouw jaaroverzicht.