Parapluke, parasolleke
Eentje voor de regen en eentje voor de zon… pardon!
Terwijl de Griekse mussen en toeristen uit het oververhitte gebladerte vallen en de rendieren in Lapland water dienen te krijgen, kabbelt het leven hier verder. Tussen twee plensbuien in probeert het gazon zich te herstellen, het enige dat groeit is de maïs en het onkruid.
We mogen niet klagen als die grote weerman ons opnieuw voor een week komt opzadelen met regenbuien en ander leuke weersomstandigheden. Hij verdraait tenminste de verwachting niet.
We mogen niet klagen, tenminste als we niet tussen de brandrestjes naar een drankje moeten laveren, halfnaakt en op de hoede voor muziek- en andere producten die ons onbekend zijn op een Antwerpse weide.
We mogen absoluut niet klagen omdat we niet hoeven aan te schuiven voor ons eten terwijl sadisten ons in het dodelijke vizier nemen. Dit terwijl een vermoeide wereld gelaten toekijkt, druk in de weer met een golfende oranje man, een kandidaat Nobelprijswinnaar, die van rijke borsten en billen houdt.
Wie klaagt heeft misschien zijn eigen reden die we niet kennen en waar we meestal ook geen zaken mee hebben? Niemand is vrij van zijn potje pijn, hoe welgezind men ook door het leven wil gaan.
Die krant of beter nog dat boek, kan soelaas bieden. Liever dat boek.
Wie dit leest aan de rand van het zwembad in een stomende 40 graden: smeren zoals de beren! Je zal maar een duur verblijf gehuurd hebben en dan onvoorspelbaar weer. Het is altijd wat. België wordt de nieuwe Provence, de E40 de Autoroute du Soleil maar dan zonder fluisterasfalt?
Het is weer om op jezelf te plooien en mijmerend de schoonheid van het neerplenzende water te herontdekken. Er zijn vele plekken op onze aardkloot waar dit een schaars goedje is.
Belleman