Plissé
Het mooie blauwe plissé rokje met aangepaste bovenkant passeerde argeloos de schoolpoort.
De private securityman, speciaal aangesteld door de directie, had zich professioneel verstopt achter de eerste boom rechts, de boom links was immers het urinoir van de buurthondjes.
“Hela jongedame waar ga je naartoe?” “Naar de les meneer als het even mag?” Ja de jeugd is mondig, het tussentaaltje laat hen toe ad rem te zijn en spontaan. Anders dan in onze tijd toen we nog welsprekendheidsoefeningen kregen die ons nog meer confronteerden met onze beperktheden.
“Dat je door deze poort naar de les gaat is nogal evident! Je weet wel waarop ik doel: je kledij!”
“Mijn kledij?” antwoordde het plisseetje “wat is daar verkeerd mee meneer de private beveiligingsman?” “Kom, kom stoute meid niet overdrijven hé! Nemo censetur ignorare legem! Iedereen wordt verondersteld de wet te kennen en zoals je kon lezen in de laatste e-mail van de bazen hier dien je voortaan frivole kledij te dragen! Je deftige rokje en netjes gestreken aangepaste dure blouse zijn niet langer toegestaan!”
Na een uitgebreide zucht die weinig respect suggereerde voor de intellectuele inhoud van de controleman kwam het klagende respons “En wat moet ik dan dragen Janis Kazaltzis, ik heb thuis geen spaghettibandjes of hotpants!”
“Zie je ginder dat kleedhokje staan met daarvoor die grote bruine doos? Wel daar heb je keuze genoeg allemaal kledij conform het nieuwe kledingreglement. Enkel bikini’s moet je zelf meebrengen om hygiënische redenen.”
“O tempora, o mores” zuchtte de jeugd. Eenmaal aan het hokje gekomen plooide Maurice netjes zijn eigen kledij zoals zijn mama hem geleerd had en koos hij voor een hippie rok met een gescheurd shirt dat rook naar patchoeli. Eindelijk aangepast aan het nieuwe schoolreglement…
Belleman