Rare jongens die Romeinen
In de reeks met de fratsen van Asterix en Obelix was het een terugkomend zinnetje dat de lezer eens deed glimlachen. De makers (Goscinny/Uderzo) benadrukten zo het verschil tussen de eenvoudige wereld van het onoverwinnelijke dorpje en de complexe handel- en denkwijze van het Imperium Romanum dat onze contreien kwam “organiseren”.
Deze week had ik een gelijkaardige bedenking bij het mijmerend aanschouwen van het minderwaardige toneel dat in Den Haag werd opgevoerd bij de NAVO-top. Daddy oranje man en een Voorzitter van een alliantie die niet genoeg stroop kon smeren om alles aan mekaar te blijven lijmen. Ik heb nog maar zelden zo een slaafs en kruiperig gedrag gezien op het politieke wereldtoneel. Dit waren geen “rare jongens” meer, dit was ronduit beschamend vierderangs toneel.
Op de eerste plaats beschamend voor alle andere acteurs die er voor spek en bonen bijstonden en tegen hun zin en de financiële realiteit van hun eigen staten in, verplicht werden dit alles te slikken. De oorlogseconomie is een feit en wie zijn geschiedenis kent, weet waar dit toe leidt.
Het denkbeeldige geld zal besteed worden, lees: voor een groot deel naar de VS vloeien voor oorlogsmateriaal waar meneer Francken, van opleiding een pedagoog, ’s nachts smachtend van wakker ligt.
Zou men al weten welk materiaal? Heeft men al voldoende en opgeleid personeel om dit alles te bedienen? Kan men weerstaan aan de lobby’s die de deur plaat lopen? Ik heb er mijn twijfels over.
Deze week konden we lezen dat er te veel naast mekaar wordt geïnvesteerd in Europa. De landen trekken elk hun militaire plan en dulden zelden pottenkijkers in hun gamel. Je kon er lezen dat het gezamenlijk afstemmen van het bestaande materiaal en dan afspreken wat er werkelijk dient aangekocht een miljarden besparing inhoudt voor elk van de betrokken landen.
Voeg daar nog de ronduit mensonwaardige houding van de EU in de kwestie Gaza aan toe en je weet wie er op dit moment de wereld leidt: de haviken. Om ons te verdedigen, dat zal wel maar in de eerste plaats om er zelf belangrijker en rijker van te worden. Wie zijn geschiedenis kent, weet dat de gewone mensen altijd de dupe zijn van mensen met grootheidswaanzin.
Maar dat leer je niet altijd op school tenzij je het geluk hebt een kritische leerkracht te hebben die nog wat durft. Want tegen de “mainstream” ingaan vergt lef tegenwoordig in een wereld die gedomineerd wordt door “fake news” en waar een andere mening erop nahouden in bepaalde landen je kop kan kosten.
Meelopen met de meute is zo makkelijk. Tenminste zolang het gevaar bij onze eigen voordeur wegblijft.
Belleman