Rust
Na een eerste helft waarbij iedereen probeerde zijn best doen was het vrij rustig in de kleedkamer. Je moet je die kleedkamer voorstellen als enorm, nog wat groter dan die van Bareel. De taferelen die er zich afspeelden wil ik jullie niet onthouden.
In een hoekje zat Kevin met koptelefoon te whatsappen met zijn gezin, daarnaast Eden en Romelu. Deze was de laatste moppen aan het tappen die hij gehoord had van zijn kinesitherapeut, Eden plooide dubbel van het lachen in het bijzijn van de Franse pers. Thibaut zat in zijn hoekje zijn appelsien op te eten en bekeek wat meewarig de scenes die zich voor hem afspeelden.
Axel was het zand uit zijn kameelharen sloffen aan het kloppen en in de stand “vooruit” aan het draaien, eens wat anders. De anderen waren aan het kleuren wiezen onder het goedkeurend oog van Roberto. Deze had nog net aan monsieur Henry de tactiek voor de tweede helft uitgelegd. Daar deze geen Engels verstaat, had hij enkel zijn duim opgestoken als teken van goedkeuring.
In een andere hoek zat verdorie Nainggolan! Hij was hier als VIP op uitnodiging van een klant/emir die al zijn villa’s en jets opkocht. Net toen hij zich een koude Duvel uitgoot viel de zedenpolitie binnen die hem stante pede meenamen. Paul Gheyssens, die alles volgde vanop zijn loft in Dubai, ontkurkte met blozende kaken en geflankeerd door zijn jonger ogende eega, een magnumfles Dom Perignon: voor Naigolan exit Qatar en exit Antwerp!
Tijdens de tweede helft deed Romelu twee keer de oren van de tegenstander flapperen, telkens tilde hij zijn vriend Eden in de lucht. Kevin verschroeide vijf minuten voor tijd met een loeier het plastic net. De stank was harder dan die van het rubber van Verstappen bij de start van een F1. Alle frustratie weg! Op naar de volgende ronde zongen de Belgen onder de douche waarvan de timer ditmaal op vier minuten was gezet in plaats van drie. Roberto kreeg er door de felle emotie dollartekens van in de ogen.
In Brussel had men zich nu voorzien op de rellen. Twaalf vrouwelijke militairen en 24 politieagentes veegden de Lemonnierlaan proper met 12 rellenschoppers die ze aan de oren verder trokken. Nadien werden de minderjarigen, in plaats van naar het politiebureau (men liet ze daar toch meteen vrij), naar hun moeder gebracht. Daar dienden ze na het schrijven van 100 strafregels en een kwartier in de hoek staan, zonder eten naar bed! En de Sint had het ook gezien!
Belleman