Samenleving?
Beste lezer
Om eens iets anders te publiceren dan onnozelheid vroeg Belleman aan Jos uit de naburige Heerlijkheid Devenderp een opiniestuk. Hij is tenslotte één van de correspondenten van onze Onafhankelijke Republiek Overnelle (ORO). Voorlopig doet hij dit nog voor niks, hij krijgt niet wat hij verdient…? Onze waardering is immers gratis. Belleman
Op een zonnige, maar koude voormiddag was ik in de Heerlijkheid Devenderp de oprit van onze bescheiden maar gerieflijke woning aan het schoonvegen toen de postbode kwam aangereden.
Hij had het een en ander mee. “Dag facteur! Hoe is ‘t?” “Och jong. Het hangt mijn voeten uit” was het onverwachte antwoord.
“Aha?” zei ik, zoals altijd welbespraakt. “Ja jong, Ik weet niet of ik dit ga volhouden. Altijd door weer en wind, je kan nooit genoeg doen en ik verdien veel te weinig.”
Hij overhandigde mij een pakje en wat briefwisseling. “Maar wat kan je eraan doen?” zuchtte hij nog terwijl hij vertrok naar de volgende bestemmeling.
Ik bleef beduusd achter. Deze man was duidelijk niet gelukkig met de gang van zaken. Zijn woorden zetten me aan het denken. “Ik verdien veel te weinig” zei hij. Dat klopt niet. Misschien moeten we onze woordkeuze eens herbekijken.
In het woordenboek staat verdienen uitgelegd als “aanspraak mogen maken op, recht hebben op”. Deze man verdient veel: ons aller waardering om te beginnen, goede arbeidsomstandigheden en een degelijk loon. Dat is wat hij verdient, maar misschien niet wat hij krijgt.
Als er één ding is wat ik de laatste periode heb gezien is dat onze maatschappij in moeilijke tijden wordt rechtgehouden door mensen zoals onze facteur.
We hebben staan klappen voor de mensen in de zorg. We hebben gesupporterd voor pakjesbezorgers, vrachtwagenchauffeurs, magazijniers… We staken de loftrompet voor vuilnismannen, wegenwerkers, arbeiders in de fabrieken... De lijst is lang en we noemden ze essentiële beroepen.
Het eigenaardige is dat de meeste mensen op deze lijst niet de hoogste lonen krijgen (ik druk mij voorzichtig uit), dat al deze mensen niet de erkenning krijgen die ze verdienen. Ik ben benieuwd, als alles opnieuw zijn gewone gang kan gaan, in welke sectoren de eerste besparingen en afvloeiingen zullen gebeuren om de geleden verliezen te compenseren.
Misschien moeten wij toch eens herbekijken wie wat verdient in onze samenleving of “apartleving”?
Enfin, dat dacht ik zo, terwijl ik de oprit stond te vegen…
Jos Delcourt (buitenlands correspondent voor ORO)