Ternat zoals ik het nog niet zag.
Sinds 1979 volg ik de Ternatse politiek, sinds de dag dat we kozen voor een oud huis met charme dat we nadien verbouwden tot onze eigen woning. De Onafhankelijke Republiek Overnelle was toen sterk met figuren als Maurice en René, eigenzinnige en fijne mensen die wisten wat belangrijk was.
Toen schreef ik nog voor de lokale pers en de polsslag van het Ternatse politieke gebeuren bood heel wat informatie: artikels bij de vleet, pagina’s vol. Luisterrijke figuren als Gerard, Fred, Lommen, Jean (er waren er meerdere) gelardeerd met een sausje van een alles beheersende figuur secretaris en weetal Victor, zorgden voor heel wat animo.
Het ging vooruit in Ternat, anders dan nu, ‘plezanter’ is een beter woord. Met Ronald kwam er een andere stijl en werd Ternat als moderne gemeente netjes in de plooi gelegd.
Er gebeurt nog veel in Ternat. Het is veranderd aan een snelheid die niemand mogelijk achtte. Het werd nog drukker, complexer, andere belangen staken de kop op, andere beleidsmensen bestuurden. Dat mag wel eens, daarvoor dient het democratische spel. De kiezer heeft nooit ongelijk?
Wat ik wel ontbreek is de spontane sfeer en het plezier onder mekaar. Telkens ik wat verneem gaat het over geschillen onderling. Zelfs binnen de meerderheid heerst er verdeeldheid en onduidelijkheid. Van een oppositie is nog amper sprake, iedereen zoekt de gepaste uitgangspositie om volgende keer in het schepencollege te geraken. Ideologie speelt hierbij geen rol, maar elk belang heeft “zijn waarheid”. Is die waar, dat is een andere zaak.
Of de burger hier beter van wordt? Ik zou het niet weten. Het is aan die burger om nadien te beslissen. Wie bestuurt met wie. Het is echter op dit ogenblik geen mooi spektakel. Misschien is dit gekrakeel nodig, misschien is het de voorbode van een komende vernieuwing?
Belleman