Un éléphant ça trumpe énormément
Het zou zo een titel kunnen zijn van een Franse film maar dit komt niet in aanmerking voor een Oscar want pure realiteit.
Een luxueuze kamer in Vietnam, in de jaren 60-70 de favoriete speeltuin voor de VS, nu een ideale plek om voorbereidde(?) gesprekken te voeren. De napalm is al uit de lucht en de beide gesprekspartners zien mekaar zitten, letterlijk dan.
“Ze hebben je flessen wodka in beslag genomen? Zo een hoop: 90.000 flessen! Wie drinkt er nu Poetin-brol!” begint het gesprek.
De andere nijpt de ogen nog wat meer dicht en mikt op zijn vertaler om wat tijd te winnen. “Dat zal wel opgelost geraken, eventjes een week niet drinken en opnieuw bestellen, deze keer via Antwerpen, we kennen daar nog iemand” riposteert de wat klein uitgevallen heerser. De opponent doet het haar uit zijn ogen, men was de lak vergeten in Air Force I, en doet een voor zijn doen zeer constructief voorstel:” Voor elke nucleaire raket die je inlevert kan ik je tien flessen Jack Daniëls bezorgen. Tien!”
Alhoewel de kort opgeschoren staatsman dit bruine goedje wel lust is zijn antwoord on the rocks en dus ijskoud:” Ik drink geen brol gestookt van maïs! En Daarbij tien flessen, maak er honderd van en we spreken verder na het diner.”
De oranje man aan de andere kant vergeet even de loshangende kles, vouwt zijn farde dicht en declameert: “Kom we zijn hier weg, wie geen Jack lust, verdient onze aandacht niet. Dat hij zijn raketten steekt waar het zonlicht nooit schijnt!” Het uitgebreide gevolg moet zich reppen want de trap van de jumbo wordt al bijna weggerold als de laatste medewerker nog een riskante maar gelukte sprong dient te maken.
“Melanie, vandaag geen wodka met sinaas als apero maar een grote Jack Daniëls met ijs!” Een daar gaan ze.
Belleman
