Van Oewren Zeggen presenteert: Het einde van het schooljaar!
Na dagen mooi tropisch weer is er die morgen geen spatje zon te bemerken in de klas van juffrouw Mathilde. Het is altijd hetzelfde in dit landje: mooi weer tijdens de examens en de vakantie begint en lap: de zon is langs geen kanten te bespeuren.
In het klasje van juf Mathilde staat de barometer bijna op onweer, het schooljaar is tijd gedaan!
Het is geen makkelijk jaar geweest met de heterogene, wat geschifte groep die eigenlijk een gans schooljaar met mekaar in de clinch gelegen heeft. Redenen genoeg voor de juf om deze belhamels met plezier over te dragen aan de meester van de hogere klas.
“Elio blijf uit je neus, hoe dikwijls moet ik je dit nog zeggen!” “Laurette, hang nu weer niet de onschuldige trien uit want ik weet maar al te goed dat je in de buurt bent als er iets gebeurt…” “Magnetteken, doe eens normaal! Je zou beter wat meer je best doen voor je tweede taal!” De echo zindert na in het halflege klasje, want zoals zo vaak is de helft van de leerlingen al met vakantie die laatste schooldag.
Elio plooit zijn strikje wat ordelijker, trekt zijn korte broek naar beneden en kijkt angstig rond. Hij merkt nog net het storende hoongelach van jongeheer Hedebouw die uitdagend op de laatste bank zit en het niet zo begrepen heeft op jongetjes die met een strikje naar school komen. Dat ze wat hun haar bijkleuren tot daar, maar dag in dag uit een strikje!
Het rapport van Elio is dit maal niet zo schitterend, eigenlijk zou hij van klasgroep dienen te veranderen. Hedebouwken is voor één keer met glans geslaagd wat niet bij elke test in het verleden kon gezegd. Zijn vriendje Mertens, met wie hij vaak lelijke dingen staat te roepen aan de schoolpoort, is flink verbeterd maar zal toch nog moeten zijn best doen om de rest bij te benen.
Elio zit wat te bengelen met zijn korte beentjes en denkt met weemoed terug aan zijn beste speelkameraadjes van vroeger: Mayeurken en Paraïtaken. Kinderen van een goede thuis waar men volop kon op betrouwen. Hij beseft nog altijd niet waarom ze uiteindelijk definitief zijn vertrokken zonder veel te zeggen. Het was vroeger plezanter. Nu moet hij praktisch alleen de stomme vragen beantwoorden, want het is duidelijk dat juf Mathilde het niet zo begrepen heeft op zijn uitgedunde entourage.
Aan de stille kant van het klasje zit Rooie John verbouwereerd naar zijn rapport te kijken. Hij heeft naar eigen aanvoelen, een volledig schooljaar zijn best gedaan en toch staan er heel wat rode cijfers te blinken. De opmerking onderaan doet hem helemaal geen goed: “zoek volgend jaar wat andere vriendjes op en laat je niet op sleeptouw nemen door Elio.”
Nochtans had hij geprobeerd zijn klassieke vriendjes wat te mijden op de speelplaats. Maar ja eenmaal dat juf Mathilde iets in haar hoofd heeft, is het onbegonnen werk haar nog te doen veranderen van gedacht. Haar ventje Filip weet er alles van!
Met wie moet hij nog spelen? Er blijven er niet veel meer over. Hij vreest dat zelfs zijn eigen beperkte vriendenclubje (zo een kleine 10 % van de klas) hem uiteindelijk zal laten vallen. Misschien moet hij opnieuw zijn vriendje Johan aan zee gaan opzoeken, die heeft gezegd dat er steeds nog wel een plaatsje vrij was in zijn klas. Daar wordt er minder gezaagd.
Zonder dat juf Mathilde het gezien heeft, is Elioken er in geslaagd de laatste keutels uit zijn neus te halen. In de schaduw van een breed lachende Hedebouwken verlaat hij aarzelend het klasje, niet echter zonder eerst zijn strikje recht gezet te hebben. Elio loopt wat in de schaduw maar hij weet als geen ander dat de zon opnieuw zal schijnen.
Op wie zijn hoofd, dat is nu wat onzeker. Maar ja het Belgisch klimaat is dan ook zo veranderlijk.
Bartje, de primus voor Latijn, denkt “Luctor et emergo”? Of is het nu definitief “Ik worstel en verzuip” voor Elioken? De rooie bende was iets maar met Mertens en populair Hedebouwken zijn we ook nog niet thuis, zien Janneke, Theoken en Liesbethje ons Bartje denken. Geertje verderop die kijkt wat argwanend toe.
Juf Mathilde sluit haar klasje af. Ze heeft dit jaar geen geschenken gekregen. Ze mag niet vergeten haar vaste bankopdracht aan Samusocial op te zeggen vanavond. Waarom juist zal Filip haar thuis nog wel eens uitleggen. Misschien moeten ze het andere goede doel PTB/PVDA of zoiets voortaan financieel gaan steunen?
Van Oewren Zeggen
