Wat hebben we vandaag geleerd?
Meer dan 45.000 besmettingen op een dag, drie dagen op rij. De coronatoestand in de Verenigde Staten piekt ongezien. Je moet even nagaan bij welke lagen van de bevolking het virus het meest dodelijk is. Niet in de chique wijken van Queens. Het virus verplaatste zijn aandacht naar het westen en het zuiden van de staten, waar mensen bijna geen toegang hebben tot betaalbare zorg. De gevolgen zijn dan ook fataal.
Een president die dan komt vertellen dat je best stopt met testen om zo de cijfers naar beneden te krijgen. Ongezien!
In ons land met zijn superzorg liggen we nog na te hijgen, sommige slachtoffers letterlijk, van de voorbije weken. Het was voor onze generatie nog nooit gezien. Toch zijn er blijkbaar mensen met een kort geheugen. De versoepeling van de maatregelen zal velen een vals gevoel van veiligheid geven, alsof de strijd tegen de stiekeme killer gestreden is. Niets is echter minder waar.
Als we zo goed als het kon deze crisis hebben overleefd is het niet dankzij de duidelijkheid van de politiek maar door de ongeziene inzet van alle zorgverstrekkers. Zij waren een efficiënte strijdmacht in deze oorlogssituatie, zij verdienen een medaille en onze eeuwige dank, niet het politieke beleid. Als je ziet dat in deze tijden de “drie koningen” lachend door de Wetstraat stappen, als waren zij immuun, komen mijn haren overeind van verontwaardiging. Ik besef ook dat je daar niets mee koopt en dat we nu eenmaal de bestuurders zullen krijgen die we verdienen van welke strekking ook.
Toch blijft de vraag of ze iets geleerd hebben uit deze crisis? Loopt alles niet gewoon verder? In afwachting van de volgende coronagolf.
De 300 euro die men belooft aan de zorg, dan nog niet aan de WZC-mensen, is om je te schamen. We hebben dringend nood aan betrokkenheid, inlevingsvermogen en gecoördineerde daadkracht. Geef meneer Bouchez eens een week een faceshield en een witte kiel, hij zal minder lachen.
Belleman