Huts se kluts
“Meneer Fernand!” Het is de persoonlijke secretaresse die Fernand Huts opwacht op het tarmac in de Antwerpse haven waar zijn helikopter landt vanuit Kent waar hij resideert op een koninklijk landgoed, geen boerentoren.
“Eén minuutje Delphine, ik moet een dringend telefoontje plegen naar het schoon verdiep.” Meer wordt er niet uitgewisseld en hij verdwijnt in centimeters handgeknoopte antieke wol die zijn pluche kantoor bedekt.
‘Alloooo Bartje, Fernand hier. Weet jij hoeveel dat gekost heeft al mijn daken volleggen? Jullie hadden me beloofd dat deze groene inspanning me nog wat extra miljoenen ging opleveren en nu verslik ik me dit weekend in mijn darjeeling thee als ik mijn mail open! Kan je je pitbull niet aan de leiband houden, wat zijn dat nu voor streken, beloofd is beloofd!”
“Komt in orde meneer Fernand” wordt er aan de andere kant nog gestameld door een rood aangelopen machtsicoon die al koortsachtig zoekt naar het kengetal voor Limburg.
“Wat denken die wel!” roept Fernand in zijn geluidsdicht bureau. Delphine weet dat het een moeilijke maandag wordt.
Wordt vervolgd…
Belleman