Natuurlijke airco
De wat grillige temperaturen vallen op je laatste sandalen. De bruine voeten krullen, deze keer niet van madame soleil. Misschien toch een nieuw paar voor volgend seizoen? Na de hartverwarmende zon van de voorbije dagen doen de open schoenen me stilstaan bij de herfst die aanbelt. Voorlopig doen we niet open en weigeren we de bestelling van mister cool. De winterse bestemming van de parasol is nog niet bereid, de barbecue mag nog even vuil blijven.
De afkoeling geeft de klimaatsceptici wat hoop. Er is geen sprake van opwarming van onze planeet. Dwaas doen is leuk zolang het niet gaat om belangwekkende aangelegenheden.
Het reguliere gedoe van werk, school en kinderopvang vindt zijn rechtmatige plaats. Je merkt het aan de wielen die daverend gehaast opnieuw ergens dienen te leveren. Mensen op weg naar, jong en ouder grut, allen met een doel. Al bijna vergeten hoe zwoel de zomer en de terrassen wel waren. Hoe ver de zonnecrème wel geleegd was.
Misschien kunnen we nog even verder, geeft de zon ons nog een laatste kans? Het solaire bijtanken zal bewuster zijn, wetende dat het moment onherroepelijk komt. Moet de centrale ver(w)arming aan? Nog even, en de vraag kent zijn antwoord. Vergeten de roep naar airco en rosé. We houden ons warm aan mekaar en het werk, hoe dan ook.
Belleman